'साहेब' पोलीस म्हणाला, 'त्याने पेट्रोल पंपात दहा पैशांच नाणं टाकलं आणि समोरच्या टाँवरमधील
घड्याळाकडे पहात तो ऒरडला, बापरे माझ वजन सात पौडांनी कमी झालंय.'
2. या कंपनीच्या मनगटी घड्याळाने मला खूप पैसा मिळवून दिला. फ़ारच चांगंल दिसतंय हे घडयाळ.
हो ना? चांगलं आणि स्वस्त. मला ते १०० रुपयांना पडतं आणि मी ते १०० रुपयांना विकतो.
म्हणजे मी नाही समजलो? तुझी खरेदी जर १०० रुपये आणि विक्रीची किंमतही १०० रुपये, तर त्यात
तुला फ़ायदा कसा काय मिळतो?
मिळतो तर ..... दुरुस्तीच्या वेळी खूप मिळतो.
3. एका न्हाव्याकडे एक टकल्या माणूस गेला आणि केस कापायला बसला.
'तुम्ही माझे केस स्वस्तात कापून दिले पाहीजेत. कारण तुम्हीच बघा माझ्या डोक्यावर तर जवळ
जवळ केस नाहीतंच.'
न्हावी हसला आणि म्हणाला, 'साहेब, तुमच्यासारख्या माणसांचे केस कापायचे पैसेच घेत नाही.'
'म्हणजे तुम्ही टक्कल असलेल्या लोकांन फ़ुकट केस कापून देता?'
'होय साहेब.'
केस कापून झाल्यावर तो माणूस उठला, तेव्हा न्हावी म्हणाला, 'पाच रुपये झाले साहेब.'
'अरे,तू तर म्हणालास हजामत फ़ुकट करतो म्हणून.'बरोबर आहे. तुमच्या केस कापण्याचे पैसे
नाहीत. 'हे केस शोधण्याचे पैसे आहेत.'
4. काय रे माझ्याशी खोटं बोलतोस?' साहेबाने विचारले. कारकून काहीच बोलला नाही.
'आपली कंपनी खोटं बोलणा-या माणसाला कुठं पाठवते माहीत आहे ना?'
'होय साहेब.' कारकून खाली मान घालून म्हणाला.
कुठे सांग बघू.
'कंपनी त्याला आपल्या वस्तूंचा विक्रेता म्हणून बाहेर पाठवते.'
5. आमच्याकडे अशी गोष्ट आहे की जिच्यामुळे आम्ही भींतीपलीकडचे पाहू शकतो.
अरे वा ! मजा आहे. पण त्या गोष्टीला काहीतरी नाव असेलच की.
आहे तर! आम्ही त्याला खिडकी म्हणतो.
6. त्या दोघांचे एकमेकांवर प्रेम होते. तो तिचा प्रियकर होता, ती त्याची प्रेयसी होती.
एक दिवस ते बागेत बसले होते. तिने त्याच्या छातीवर डोके ठेवले होते. ती त्याला म्हणाली. 'तुमचं
ॠदंय किती कठीण आहे हो ?'
'अगं, ते माझे ॠदय नाही. ती माझी बुशशर्टच्या खिशातील तंबाखूची डबी आहे.'
7. माझी तार तुला मिळाली नाही?
मिळाली.
मी त्यात स्पष्ट लिहीलं होतं, तुझ्या आईला आणू नकोस.
हो.
मग? त्याचा अर्थ तुल समजला नाही?
मला समजला रे! पण आई तुला विचारायला आलीय, तुमच्या तारेचा अर्थ काय?
8. 'मला त्या माणसाचा अक्षरशः कंटाळा आला आहे, एक फ़्रेंच तरुणी म्हणाली. आम्ही मधुचंद्राहून
आल्यापासून त्याने एकदाही माझे चुंबन घेतलेले नाही.'
'अच्छा! मग तू त्याला घटस्फ़ोट का देत नाहीस?'
'ते क्सं शक्य आहे अजून आमचे लग्न कुठे झालंय.'
9. माधवराव आरामखुर्चीत बसले होते. तोच त्यांचा पाच वर्षाचा नातू बंड्या त्याच्याजवळ आला आणि
त्याने विचारले, ' आजोबा, तुम्हाला एकही दात नाही का हो?
'नाही बाळ!' गुंडोपंत म्हणाले.
'तर मग आजोबा, तुम्हाला चणे, फ़ुटाणे काही खाता येत नसतील.' बंड्यानं म्हटलं.
'दात नाही तर चणे कसे खाणार ?' गुंडोपंत म्हणाले. पण तु हे कशाकरता विचारतोस?'
बंड्याने खिशातून चण्याचं पुडकं बाहेर काढलं आणि ते आजोबांच्या स्वाधीन करत म्हणाला,'मी
आंघोळीला जातो, तेव्हा हे चणे तुमच्याजवळ ठेवायला आता मला काही भीती नाही.'
10. एक तरुण चित्रकार आपले फ़्रेम केलेले एक उत्क्रुष्ट चित्र घेऊन एका दुकानात गेला आणि त्याने ते
चित्र दुकानाच्या मालकाला दाखवून म्हटलं, ह्याची किती किंमत येईल?'
मालकाने चित्राकडे क्षणभर पाहिले आणि मग तो म्हणाला,'तीस रुपये'
'काय, फ़क्त तीस रुपये?' चित्रकाराने चकीत होऊन विचारले, होय, फ़क्त तीसच 'त्याबरोबर चित्रकार
काहीशा रागाने म्हणाला, ह्या फ़्रेमचीच किंमत तीस रुपये आहे.'
'मला माहीत आहे,' दुकानदार शांतपणे म्हणाला, 'मी फ़्रेमचीच किंमत सांगितलीय तुम्हाला.'
11. शत्रूंची दाणादाण उडवल्यावर मेजर बहादूरसिंगांनी एका सैनिकाला विचारले, 'या लढाईत तू कसली
कर्तबगारी दाखवलीस?'
'सर,' सैनिक म्हणाला, 'मी शत्रूकडच्या एका सैनिकाचा पायच उडवला.'
'पायाऎवजी खरं तर तू त्याचं मुंडकं उडवायला पाहीजे होतसं.' मेजर साहेब म्हणाले.
'सर मुंडकं आधीच कुणीतरी उडवलं होतं. सैनिकानं सांगितलं.'
12. सुभाषरावांकडे एकदा एक दूरचा मित्र गप्पा मारायला म्हणून आला. आल्यावर त्याने जी काही
बडबड सुरु केली की सांगता सोय नाही. साधारण चारपाच तास बडबड करुन चांगला चहा आणि
फ़राळ ढोसून झाल्यावर स्वारी म्हणाली, 'आता मला गेलंच पाहीजे.'
'इतक्या लवकर? पण खरोखर जर तुम्हाला महत्वाचं काम असेल तर मी आग्रह नाही करीत
थांबण्याचा.' सुभाषराव, पीडा कधी एकदा जाते, ह्याची वाट पहात म्हणाले.
'मला आता गेलंच पाहीजे.' पाहूणे म्हणाले, 'खरोखर किती मजेत वेळ गेला म्हणून सांगू. ईथे
येण्यापूर्वी माझं भयंकर दुखत होतं. आता डोकेदुखी पार पळाली.'
'अहो, पळाली नाही ती.' सुभाषराव शांतपणे म्हणाले, 'माझ्या डोक्यात शिरली.'
13. त-हेवाईक व्यक्तींचा एक कंपू होता. या कंपूने एकदा ठरवले की, कंपूपैकी कुणीही एक प्रश्न
विचारायचा. त्याचे उत्तर तो स्वतः देऊ शकला नाही, तर त्याला दहा रुपये दंड सुरवात
चक्रमराव यांनी केली. इतर सदस्यांना त्यांनी पुढीलप्रमाणे प्रश्न विचारला, एक ससा आहे तो
जमीनीत बीळ खोदतो, तेव्हा बिळाच्या तोडांशी मातीचा छोटासाही ढीग करीत नाही, तर ते कसं?
इतरांनी आपापले डोके खाजवले, परंतू कुणालाही उत्तर सुचले नाही शेवटी चक्रमरावांनाच उत्तर
सांगण्याविषयी सुचवण्यात आले. 'उत्तर सोपं आहे, ससा बिळाच्या पायध्यापासून ते खणायला
सुरुवात करतो.' चक्रमराव म्हणाले.
'पण तो बिळाच्या पायथ्याशी कसा जातो?' दुस-याने विचारले, ' हा प्रश्न तुझा आहे.-तुच उत्तर दे.
चक्रमराव उत्तरले.'
14. एकदा एक प्रसिध्द वकीलाकडे एक श्रीमंत गि-हाईक आलं. केस बरीच लफ़ड्याची आणि गुंतागुंतीची
होती. वकीलाने आपल्या अशिलाचे संपूर्ण बोलणे एकून घेतले आणि मग ते म्हणाले, 'दिवाणी
दावा आहे, तेव्हा झटपट काही निकाल लागणार नाही, वर्ष-दिड वर्ष तरी चालेल. जरी सबंध
केसचे पैसे अगोदर घेतो, तरी, तुमच्याकडून हप्त्या हप्त्यानं घेईन. पहिल्या प्रथम मला चार
हजार रुपये द्या.' दुस-या महिन्याला हजार रुपये द्या. मग मात्र दर महिन्याला.
'हे तर स्कूटर घेण्यासारख झालं !' अशील म्हणाला.
'बरोबर आहे' वकील म्हणाला, 'माझाही तोच बेत आहे.'
15. मराठी माणसाचं एक तत्व आहे. आपलं वाईट झालं तरी चालेल, पण दुस-याचं बरं झालेलं त्याला
पहावत नाही, एकदा बोट फ़ुटली आणि तिघेजन बेटावर अडकून पडले ते बेट ऒसाड होतं.
इतक्यात एका झाडातून देवता आली आणि म्हणाली, तुम्हा प्रत्येकाची एक एक इच्छा मी
पूर्ण करीन.
त्यातला एक जण मारवाडी होता. तो म्हणाला, मला अमेरीकेतला कोट्याधीश करा.देवतेने आपला
आर्शिवाद दिला. त्याची ईच्छा पूर्ण होऊन तो तिथे दिसेनासा झाला.
दुसरा माणूस बायकांचा हौशी असा उत्तर हिंदुस्तानी होता. तो म्हणाला, मला स्वर्गातल्या
अप्सरांबरोबर रहायचं आहे. देवतेने त्याची ईच्छा पूर्ण केली.
आता मराठी माणसाची पाळी आली. खरे तर त्या देवतेच्या क्रुपेने तो जन्मभर सुखात लोळला असता.
पण स्वतःला सुख मिळवण्यापेक्षा त्या दोघांच सुख कसं नाहीस होईल याचीच त्याला चिंता
उत्पन्न झाली. देवतेपुढे हात जोडून तो म्हणाला, ' मला इथं अगदी एकटं वाटत आहे. त्या
माझ्या दोन्ही मित्रानां इथं पुन्हा आण.'
तथास्तू असं म्हणून देवतेने त्या दोघांनाही अमेरीकेतून आणि स्वर्गातून पुन्हा त्या ऒसाड बेटावर
आणलं.
मग त्या दोघांनी त्या मराठी माणसाला यथेच्छ बडवून काढलं.
16. रात्री अचानक भूकंप झाला आणि पलंगावर झोपलेली प्रचंड वजनाची बायको जमीनीवर झोपलेल्या
नव-याच्या अंगावर पडली. नवरा दचकून जागा होऊन म्हणाला, अग, काय झालं?
'अहो, भूकंप झाला,' बायकोनं सांगितलं, 'त्यामुळे मी पडले.'
नव-याने विचारले, 'भूकंप झाल्यामुळे तू पडलीस, की तू पडल्यामुळे हा भूकंप झाला?'
17. घरी आलेल्या एका पाहुण्याकडे आपल्या लहानग्या सोनालीचं प्रमिलाकाकू कौतूक करीत होत्या.
'आमच्या सोनालीला की नाही, कलेची फ़ार आवड आहे' प्रमिलाकाकू म्हणाल्या.
'असं?' पाहुण्यांनी म्हट्लं, मग चांगली गोष्ट आहे!'
'पण मला अजून एक निर्णय घेता येत नाही.'
कोणता? 'सोनालीला गाणं शिकवावं की सतार?' प्रमिलाकाकू गंभीरपणे म्हणाल्या.
'तुम्ही तिला सतारवादनच शिकवा' पाहुणे म्हणाले.
'का?' प्रमिलाकाकूंनी विचारलं.
'तुम्ही तिचं सतारवादन ऎकलंय? 'नाही!'
'पाहुणे म्हणाले,'पण तिचं गाणं मी ऎकलंय.
18. एक इसम डाँक्टर कडे येऊन म्हणाला, 'डाँक्टर, मी अगदी जीवाला कंटाळून गेलोय.'
काय होतंय आपणाला?' डाँक्टरने विचारले.
'रात्रीची झोप कशी ती येत नाही' पेशंट म्हणाला, ' रोज मध्यरात्री स्वयंपाकघरात चोरट्यापावलांनी
चालणा-या मांजराचा आवाज ऎकूनही माझी झोपमोड होते.'
'ठीक आहे, मी झोपेच्या गोळ्या देतो तेवढ्या घ्या' डाँक्टर म्हणाले.
'किती घ्यायच्या गोळ्या?' पेशंटने विचारले.
'तुम्ही फ़क्त एक घ्या' आणि त्या माजंराला दोन द्या.!'
19. सुरेश आपल्या मित्राला घेऊन घरी आला. वाटेत तो म्हणाला, 'कांदेपोहे मिळतील याची मी काही
खात्री देऊ शकत नाही. पण माझी बायको चहा तरी नक्की देईल.'
ते दोघे घराजवळ आले, आता सुरेश दारावरची बेल वाजवणार, तोच त्यांना घरातून कांदेपोह्यांचा
वास आला. त्याबरोबर सुरेश आनंदाने म्हणाला, 'आपण सुदैवी आहोत बुवा. अरे, माझ्या
बायकोच्या माहेरचं कोणीतरी आलेलं दिसतंय. तेव्हा आपल्याला आता कांदेपोहे नक्की
मिळणार.'
20. आज तो उशीरा घरी आला. त्याची बायको दारातच उभी होती. ती, म्हणाली, 'तुम्ही मला शब्द दिला
होतात की, यापुढे मी दारुच्या थेंबालाही स्पर्श करणार नाही. तुम्हाला मी कैक वेळा सांगितले
आहे. तुम्ही दारु सोडली नाहीत, तर मी तुम्हाला सोडून जाईन.'
'तू तरी तुझा शब्द खर की,' तो अडखळत म्हणाला.
21. दगडू नावाप्रमाणे दगड आणि सांगकाम्या नोकर होता. त्याला प्रत्येक गोष्ट नीट समजावून सांगावी
लागे, एके दिवशी त्याच्या हातावर ठमाकाकूंनी एका रुपयाची दोन नाणी ठेवली आणि त्या
म्हणाल्या, ' हे बघ दगडू एक रुपयाचे टमाटर घेऊन ये आणि एक रुपयाचे बटाटे घेऊन ये.'
दगडू बरं म्हणाला आणि धावत निघाला, थोड्या वेळाने परत आला तेव्हा ठमाकाकू म्हणाल्या.
'आणलेस टमाटर-बटाटे.'
'नाही' -दगडू
'का?'
'कुठल्या रुपयाचे टमाटर आणायाचे आणि कुठल्या रुपयाचे बटाटे आणायचे हे तुम्ही कुठं सांगितलं
होतंत?'
22. ही समाधी माझ्या मित्राची आहे. त्याने आपल्या म्रुत्यूनंतर आपले सर्व काही अनाथआश्रमास देऊन
टाकले.
फ़ार थोर होते ते, काय दिले त्यांनी?
चार मुली आणि दोन मुलगे.
23. एका शिंप्याकडे एक इसम आला. शिंप्याने हातातलं काम खाली ठेवलं आणि विचारलं, काय
शिवायचं आहे आपणाला?'
'माझ्या मुलानं तुमच्याकडून चार वर्षापूर्वी वुलनचा सूट शिवून नेला होता आणि त्याचे पैसे त्याने |
अजून दिले नाहीत, असं मला समजलं आहे.' तो इसम म्हणाला.
होय, होय! शिंपी आतूर होऊन म्हणाल, तुम्ही ते द्यायला आला आहात का ?
'नाही...नाही' तो इसम म्हणाला, 'त्याच शर्तीवर तुम्ही मलाही एक सूट शिवून द्याल का म्हणून
विचारायला आलोय.'
24. वझेबाई चांगली साडी खरेदी करायला गेल्या. त्यांनी दुकानदाराला एका साडीची किंमत विचारली
असता दुकानदार म्हणाला, '३०० रुपये'
वझेबाई जोरात म्हणाल्या, बापरे!
त्यांनी दुस-या एका साडीची किंमत विचारली, दुकानदार म्हणाला, 'दोनदा अरे बापरे'
25. काँलेजातून पदवीधर झालेल्या एका तरुणाने पुढे व्यवसाय करुन चांगली संप्पती मिळवली. एक
दिवस तो आपल्या काँलेजात गेला आणि प्राध्यापकांना म्हणाला, मी बराच पैसा मिळवला
आहे. आणि माझ्या काँलेजसाठी काही करावं अशी माझी ईच्छा आहे. मी कुठल्या विषयांत
विशेष प्राविण्य दाखवलं होतं, ते तुम्हाला आठवतं का?
प्राध्यापक म्हणाले, 'माझ्या वर्गात असताना तू नेहमी झोपा काढायचास.'
'छान हरकत नाही. मी काँलेजच्या विद्यार्थ्यांसाठी एक मोठं शयनग्रुह बांधून देतो.'
26. बाबूराव एकदा चीनची राजधानी पेकींग येथे कामानिमीत्त गेले होते. परंतु त्यांना चीनी भाषा काही
येत नव्हती आणि चीनी लोकांना इंग्रजीचा गंध नव्हता. त्यामुळे पहिल्याच मुक्कामी
बाबूरावांची पंचाईत झाली. ते ज्या हाँटेलमध्ये त्यांना काहीतरी फ़ळांचा रस पाहीजे होता.तरुण
वेटर मुलगी. तिला ते निरनिराळ्या खुणा करत आपल्याला काय पाहिजे ते सांगत होते. परंतु
तेवढ्याने काही जमेना. तेव्हा अचानक बाबूरावांचे लक्ष तिच्या गळ्यातल्या लाँकेटकडे गेले.
तेव्हा लाँकेटमध्ये एक सोन्याचे छोटेस सफ़रचंद लटकावलेले त्यांना दिसले. त्यांनी त्याकडे
बोट दाखवून ते पिळतात अशी खूण करत त्याचा रस मागितला. ती तरुणी लाजली व जरा
वेळाने बाबूरावांच्या टेबलावर ग्लासभर दूध घेऊन आली.
27. लढवय्या स्त्रियांनी स्त्री-मुक्ती चळवळ सुरु केली, तशी कोणी पुरुष मुक्ती चळवळ का सुरु करीत
नाही? एवढी हिंमत असलेले लढवय्ये पुरुष ( पक्षीः नवरे) आणायचे कुठून बायकांना कळलं तर?
28. चंद्रावरती दोन गुलाब' या गाण्यात गुलाब दोन का आहेत? ...बहुधा एक त्याच्या प्रेयसीच्या गालांवर
उमललेला व दुसरा चाचा नेहरु नेहमी बटणात खोवायचे तो असणार?
29. चंद्रावरती दोन गुलाब' या गाण्यात गुलाब दोन का आहेत? ...बहुधा एक त्याच्या प्रेयसीच्या गालांवर
उमललेला व दुसरा चाचा नेहरु नेहमी बटणात खोवायचे तो असणार?
30. काश्मीर पाकिस्तानला देऊन टाकले तर आपले संबंध नक्की सुधारतील का? ... असं काही नाही.
नंतर ते मुंबई मागतील.
31. वर्ल्डकप फ़ुटबाँलमध्ये भारतीयांचा सहभाग का नव्हता? ...एकमेकात लाथाडी करण्यापासून
फ़ुरसत मिळेल तेव्हा ना भारतीय फ़ुटबाँलला लाथ मारणार.
32. प्रुथ्वी गोल आहे कशावरुन? ...नील आर्मस्ट्रांगने चंद्रावरुन पाहिली तेव्हा त्याला ती तशी दिसली
होती. त्यावरुन आर्मस्ट्राँग फ़ेकत असेल तर अन्य कारणे भूगोलाच्या पुस्तकात दिली आहेत.
33. अमिताभ बच्चन व जिराफ़ यांच्यात काय साम्य आहे? ... दोघेही शाकाहारी आहेत.
34. पेन आणि बाँलपेन यात चांगले काय? ... परीक्षेत काँपी करायला की बँकेत खोटी सही करायला?
35. राम प्रधान यांच्या पराभवला शरद पवार जबाबदार आहेत काय? ... त्यांच्या स्वतःच्या मुलीला जन्म
सोडला तर शरद पवार हे अन्य कशालाही जबाबदार नाहीत.
36. म्हातारपणी लग्न करावं का? ... अवश्य, वधू तरुण असल्याशी कारण.
37. पुर्नजन्मावर तुमचा विश्वास आहे काय? ... नाही बुवा. गेले दोन जन्म मी पुर्नजन्मावर विश्वास
ठेवणं सोडून दिलंय.
38. पैसा माणसाचा अधःपात करतो. ...तो आपल्याकडे नसतो तेव्हा असेच म्हणायचे असते.
39. "के. ई. एम. हाँस्पीटलमध्ये लवकरात लवकर कसं जायचं?" "अगदी रस्त्याच्या मधोमध उभे रहा."
40. सचिन तेंडुलकर विषयी एक वाईट उदगार काढणे शक्य आहे का? ...सचिन तेंडुलकर बारावीत
नापास झाला होता.
No comments:
Post a Comment