मालक - मी होय? पुष्कळ वर्षे आहे.
बाई - तुला पगार बरा मिळतो का?
मालक - काय सांगू, दिवसभर काम केल्यावर दोन वेळचे जेवण आणि अंग झाकायला कपडे मिळतात.
बाई - बिचारा, माझ्याकडे कामाला येशील? मी तुला जेवून खाऊन महिन्याला १००/- रुपये देईन.
मालक - जरुर आलो असतो. पण बाईंबरोबर मी जन्माचा करार केला आहे.
बाई - हा कसला करार? ही तर निव्वळ गुलामगिरी आहे.
मालक - तुम्ही त्याला गुलामगिरी म्हणता, आम्ही त्याला लग्न म्हणतो.



2. शाम- आई, पिवळा रंग महाग असतो का ग?
आई- नाही.
शाम- मग तू शेजारच्या काकूंना सांगत होतीस ना, हल्ली मुलीचे हात पिवळे करायला खूप पैसे
जमवावे लागतात.



3. मन्याबापू - सध्या जमाना कठीण आलाय. आता स्त्री-पुरुष सारखेच ढगळ कपडे घालतात. त्यामुळे
कोण स्त्री आणि कोण पुरुष हे ओळखणे फ़ार अवघड झांलय.
सोन्याबापू - त्यात अवघड काय आहे? जी व्यक्ती सारखी बोलत असते ती बाई समजावी आणि जी
एकत असते ती व्यक्ती पुरुष समजावी.



4. पती - साहेब, या शिपायाने इथे आम्हा पती-पत्नीला उगीचचं पकडून आणलय. आम्ही तर
आमच्या गल्लीमध्ये अगदी फ़ालतू गोष्टींवर भांडत होतो.
इन्सपेक्टर - पण घरात भांडायच सोडून तुम्ही गल्लीत का भांडत बसला होतात?
पती - म्हणजे? आमचे फ़र्निचर आम्हीच तोडावं असं तुम्हाला वाटतंय का?



5. मोलकरीण - बाई मला तुमच्याकडे काम करुन इतकी वर्षे झाली, पण अजून तुमचा माझ्यावर
विश्वास नाही?
बाईसाहेब - असे का म्हणतेस? कपाटाची, तिजोरीची अशा सगळ्या चाव्या इथे तर पडलेल्या असतात.
मोलकरीण - हो, किल्ल्या पडलेल्या असतात ख-या, पण त्यातली तिजोरीला एकही लागत नाही त्याचे
काय?



6. पत्नी- लग्नापूर्वी तुम्ही कसे अगदी माझ्यामागे मागे धावत होता नि आता .. ?
पती - अग, बस मिळाल्यानंतर कोणी तिच्या मागे, मागे धावत नाही .. !



7. आंधळा भिकारी - आंधळयाला पैसा द्या बाबा.
गोपाळराव - अरे, पण तू कशावरुन आंधळा आहेस ?
आंधळा भिकारी - साहेब, ते पहा समोर, तुम्हाला नारळाचं झाड दिसतं का?
गोपाळराव - हो, दिसतं ना.
आंधळा भिकारी - ते मला दिसत नाहीये !



8. बबनराव - तुमच्याकडे मारुतीचे स्पेअर पार्ट आहेत का?
दुकानदार - हो, आहेत ना, काय पाहीजे?
बबनराव - एक गदा द्या.



9. शिक्षक - संजू वाघाला न घाबरणा-या प्राण्याचे नाव काय ?
संजू - वाघीण.



10. शिक्षक -सतराव्या शतकातील वैज्ञानिकांबद्दल तुला काय माहिती आहे राजू ?
राजू - सर, सगळयांचे निधन झाले आहे.



11. मुलगा - बाबा आज मला फिरायला जावेसे वाटते. चला, आपण सूर्यास्त पहायला जाऊ.
वडील - आज नको बाळा, आपण उद्या सकाळी जाऊ.



12 अजय - बाबा गेल्या महिन्यात ताईचे डोके दुखत होते म्हणून तुम्ही तिला चष्मा आणला. आज माझे
मनगट दुखते आहे.
बाबा - मग मी काय करु ?
अजय - मला घडयाळ आणून द्या.



13. शिक्षक - संजू, तू सांग हिमालयाचे टोक किती उंच आहे ?
संजू - मला माहित नाही सर.
शिक्षक - (रागाने) बाकावर उभा रहा.
संजू - पण सर, बाकावर उभे राहिल्यामुळे हिमालयाचे टोक थोडेच दिसणार आहे ?



14. फौजदार - तुझा चेहरा कुठंतरी पाहिला आहे मी. कुठं बरं ?
आरोपी - इथंच, माझा चेहरा जन्मापासून माझ्या मानेवरच आहे, दुसरीकडे कुठं पाहणार आपण?



15. एक वक्ता - ( लांबलेलं भाषण आटपत) साँरी हं, माझ्याजवळ घड्याळ नसल्यामुळे वेळेचं भान
राहीलं नाही. त्यामुळे माझें भाषण लांबल.
एक आवाज - पण तुमच्यामागे कँलेडर होते ते तरी पहायचे.



16. शिक्षीका - मीनी, तू काय लिहित आहेस?
मीनी - मी माझ्या भावाला फ़्रेंचमधून पत्र लिहित आहे.
शिक्षीका - अगं, पण तुला कुठे फ़्रेंच भाषा येते?
मीनी - मग त्याला तरी कुठे फ़्रेंच येते.



17. नानासाहेब - (टांगेवाल्याला) का हो, रेल्वे स्टेशनपर्यंत जायला किती रुपये होतील?
टांगेवाला - एका माणसाला दहा रुपये व सामान मोफ़त.
नानासाहेब - मग फ़क्त माझे सामानच घेऊन जा. मी चालत येईन.



18. ( तीन माणसे गप्पा मारत असतात)
पहिला - मी इतकी थंडी पाहिली आहे, की झोपतांना अंगावर सात-आठ पांघरुणं घ्यायला लागत असत.
दुसरा - ते तर काहीच नाही. मी इतकी थंडी पाहिली आहे, की एका गावात दोन माणसे एकमेकांशी
बोलत असली तर शब्दच गोठून जात असत. ते तव्यावर परतल्यानंतर मगच ऎकू येत असत.
तिसरा - अरे, ते सगळे सोडा. मी अशी थंडी पाहिली आहे, की टाईपरायटरवर पाणी असा शब्द टाईप
केला तर बर्फ़ असा शब्द उमटत असे.



19. आई - जा, परीक्षेचा रिझल्ट घेऊन ये. तो हारही घेऊन जा.
पास झालीस तर शिक्षकांच्या गळ्यात घाल.
मुलगी - आणि नापास झाले तर?
आई - स्वतःच्या गळ्यात घालून ये.



20. नवरा : आजचं मी पन्नास हजारांचा विमा उतरवला. माझं काही बरंवाईट झालंच तर तुझी आणि
मुलांची तरतूद करुन ठेवली आहे मी.
बायको : बरं झालं. आता उगीच उठल्या सुटल्या डाँक्टरांकडे जाऊन औषधं आणि इंजेक्शनं घेण्यात
पैसा घालवू नका.



21. जेलर - अरे, महिन्यातून एक दिवस तुला भेटण्यासाठी नातेवाईकांना मुभा आहे, पण गेल्या सहा
महिन्यांत तुला भेटायला तुझा एकही नातेवाईक कसा आला नाही?
कैदी - साहेब, माझे सारे नातेवाईक याच तुरुंगात आहेत.



22. संजू - काका, त्या फ़ोटोग्राफ़रला हा रोल द्या आणि गरम पाण्याने धुवायला सांगा.
काका - का ?
संजू - यात माझे फ़ोटो आहेत आणि थंड पाण्याने मला सर्दी होते.



23. प्रीती - आजी, आज देवपुजेची घंटी हळूहळू वाजव.
आजी - का गं प्रीती?
प्रीती - देवाची तब्येत ठीक नाही वाटत.
आजी - चूप काही तरी बडबडू नकोस.
प्रीती - काहीतरी नाही. खरंच सांगते. अगं शेजारचे डाँक्टर म्हणे देवाघरी गेलेत सकाळी.



24. शिक्षक - तुम्ही सर्वजण मूर्ख आहात. तुमच्यापैकी जो स्वतःला जास्त मूर्ख समजतो त्याने उठून उभे
राहावे. (थोड्याच वेळाने एक मुलगा हळूच उभा राहतो.)
शिक्षक - काय रे, सबंध वर्गात तू एकटाच स्वतःला मूर्ख समजतोस काय?
मुलगा - नाही, सर, तुम्ही एकटेच उभे आहात हे पाहून मला वाईट वाटलं, म्हणून मी तुमच्या
सोबतीला उभा राहीलो.



25. पेशंट - डाँक्टर लवकर माझ्या पोटातून सोन्याचे नाणे बाहेर काढा. ते मी ५ वर्षापूर्वी गिळले होते.
डाँक्टर - ५ वर्षापूर्वी, मग तुम्ही तेव्हाच का नाही सांगितले?
पेशंट - अहो, डाँक्टर तेव्हा मला पैशाची अजिबात गरज नव्हती.



26. रामराव - श्यामराव, तुम्ही प्रवासाला सहकुटुंब जाणार होता त्याचं काय झालं? कधी जाणार?
श्यामराव - ते माझ्या मित्राच्या येण्यावर अवलंबून आहे. जातांना तो माझी सुटकेस, थर्मास, वाँटरबँग,
कँमेरा, गाँगल, स्कार्फ़, स्वेटर, टिफ़ीन बाँक्स, हँडबँग आणि उसने म्हणून पाचशे रुपये
घेऊन गेला आहे. त्याच्याच येण्याची मी वाट बघतोय.



27. तरुण - आजोबा,मला शंभर रुपये देता का?
आजोबा - मला डाव्या कानानं नीट ऎकू येत नाही. उजव्या कानाशी येऊन सांग.
तरुण - (उजव्या कानाशी) मी पाचशे रुपये मागितले होते.
आजोबा - तर मग माझ्या डाव्या कानाशी येऊन सांग. म्हणजे नाही म्हणणं सोईच होईल.



28. गंपूअण्णांनी झंपूअण्णांना विचारले, काय हो, तुमच्या डोक्याला एवढी खोल जखम कशी काय झाली?
झंपूअण्णा - काल रात्री माझ्या बायकोने रागाच्या भरात माझ्या डोक्यावर फ़ुलं फ़ेकली.
गंपूअण्णा - हे आपले काहीतरीच. अहो अण्णा, फ़ुले फ़ेकल्यामुळे खोल जखम कशी पडेल?
झंपूअण्णा - बोलू नका कुणाला, ती फ़ुले पितळी फ़ुलदाणीत ठेवलेली होती.



29. उमेदवार - मला वीस टक्के मते सिंध समाजाची, वीस टक्के मुस्लीम समाजाची, वीस टक्के हिंदूची
आणखी वीस टक्के दलितांची ....
मित्र - मला वाटले होते तुला मते देणा-यात कोणी भारतीय मतदार आहेत की काय?



30. पेशंट - मला पाणी हवंय.
नर्स - तहान लागलीय काय ?
पेशंट - न ... न ... नाही.
नर्स - मग? पाणी कशाला हवंय?
पेशंट - पाणी प्यायल्यावर माझा घसा गळतोय का इतकंच पाहायचंय.



31. एक लठठ माणूस समोरुन येत होता. ते बघून राजू थांबला. त्यावर लठठ माणूस म्हणाला, ' का रे
थांबलास ?'
राजू उत्तरला, ' ते काय लिहिलंय फलकावर, अवजड वाहनास आधी वाट द्या.'



32. आहो अण्णासाहेब, काल तुमची शैला मी बागेत पाहिली.'
'शक्य आहे तिला फिरायला जायची आवड आहे.'
'काल ती बागेत बाकडयावर एका तरुणाजवळ बसली होती.'
'तेही शक्य आहे, पण ती करत काय होती?'
'अगदी लाडात येऊन गप्पा मारत होती.'
'आणखी काही?'
'छे छे, मी अर्धा तास तिथे होतो, तसं काही नाही.'
'काय म्हणता काय? मग ती आमची शैला नव्हेच.'



33. एका काँलेजकुमाराच्या खोलीत सात-आठ काँलेजकुमार दारुपिण्यात गुंगून गेले होते. पितांना
त्यांच्या गप्पांना आणि हसण्या-खिदळण्याला भलताच ऊत आला होता.
त्यांचा गोंगाट चालू असताना शेजारच्या घरातला एक गडी येऊन म्हणाला, 'आमच्या शेठनं तुम्हाला
निरोप सांगायला सांगितलं आहे.'
'कसला निरोप?' एकानं विचारलं.
'शेठनं सांगितलं आहे कि गडबड जरा कमी करा.' तो गडी म्हणाला, 'त्यांना वाचता येत नाही.'
'वाचता येत नाही? काय वय आहे तुझ्या शेठचं? दुस-याने विचारलं.
'चाळीस'? आणि वाचता येत नाही?' तिसरा म्हणाला, त्याला सांग, 'वाचता येत नाही सांगायला लाज
वाटायला हवी. मी पाचव्या वर्षी वाचू लागलो होतो.'



34. 'आनंद उभा रहा.' शिक्षक म्हणाले.
आनंद उभा राहीला.
' मी वर्गात सगळ्यांना कुत्र्यावर निबंध लिहायला सांगितलं होतं,'
' मी लिहीलाय सर.'
'हो, पण तुझा आणि तुझ्या मित्राचा निबंध यात कणभरही फ़रक नाही. दोघांचा शब्द न शब्द सारखा
आहे.'
'सर, आम्ही दोघांनी एकाच कुत्र्यावर निबंध लिहीला आहे.'



35. एकदा एक मांजर आपल्या आवडत्या बोक्याला भेटायला गेली. तिला लंगडताना पाहून बोक्यानं
विचारलं, पायाला काय झालं गं? मनी म्हणाली, ' मी घरातून बाहेर पडले, तेव्हा अपशकुन झाला,
त्याच वेळी ऒळखलं मी की आज काहीतरी वाईट घडणार आणि तसचं झालं. एकानं माझ्या
पायावरनं सायकल नेली नी माझा पाय दुखावला.'
' अगं, पण कसला अपशकुन झाला?' बोक्याने विचारले.
मनी म्हणाली, ' अरे, मी रस्त्यातून येत होते, तेव्हा एक माणूस आडवा गेला.



36. प्रवासाला निघालेल्या वसंतरावानी एकदा वासंतीकाकूंकडे आणि सामानाकडे नजर टाकली आणि ते
त्यांना म्हणाले, 'काय गं आपलं गोदरेजचं कपाट घेतलं नाहीस बरोबर?'
'कळतात बरं मला, तुमची कुजकी बोलणी.'
'नाही ग तसं नाही' वसंतराव काकुळतीला येऊन म्हणाले.
'एक शब्द बोलू नका. चला आता, नाहीतर आपली गाडी चुकेल.'
'अगं पण ......'
'चला म्हणते ना......'
'हो......... पण...... कपाट.....'
'कपाट कपाट काय करताय एकसारख?'
'अगं म्हणजे त्याचं काय आहे, आपली तिकीटे मी कपाटातच विसरलो आहे.'



37. "मला असा माणूस माहीत आहे की, ज्याच्या लग्नाला तीस वर्ष झाली आणि तो आपली प्रत्येक
संध्याकाळ घरातच बायकोच्या सहवासात घालवतो."
"व्वा याला म्हणतात प्रेम!"
"पण डाँक्टर म्हणतात पँरँलेसिस.....!!"



38. आपल्या दिवंगत पतीची आठवण नेहमी सतेज रहावी म्हणून बाईना पतीराजांचा एक फोटो मोठा
करुन घरात लावायचा होता.
खुप शोधुनही एकही निगेटिव्ह सापडेना. शेवटी एक ग्रुप फोटो घेऊन त्या एका अत्यंत कुशल
फोटोग्राफरकडे गेल्या.
'माझ्या यजमानांचा फोटो एनलार्ज करायचा आहे. पण माझ्याकडे निगेटिव्ह नाहीये, दुस-या
फोटोवरनं करता येईल का?'
'हो, या ग्रुप फोटॊमधले तुमचे पती कोणते?'
'हे टोपीवाले. पण एक करा बाई. यांच्या डोक्यावरची टोपी काढून टाका.'
'टोपी का काढायची?'
'चांगली नाही दिसत ती, अगदी हेच दिसतात टोपी घातल्यावर. काढता येईल ना टोपी?'
'हो, जरा मेहनत घ्यायला लागेल, पण होईल . बरं आता मला असं सांगा, त्यांना टक्कल होतं का
डोक्यावर केस होते?'
'छान केस होते.'
'भांग डावीकडे होता की उजवीकडे होता?'
'काय की बाई. आठवत नाही. पण तसं कशाला? टोपी काढली की तुम्हाला दिसलेच की.'



39. चित्राताईनी नवीन स्वयंपाकीणबाई ठेवल्या होत्या.एक दिवस त्या त्यांना म्हणाल्या,'काकू आज
आपल्याकडे तीन पाहुणे येणार आहेत. तेव्हा स्वयंपाक कसा कराल?'
'कसा करु?' स्वयंपाकीणबाईंनी विचारले.
'म्हणजे ... ते तुम्हीच ठरवा,' चित्राताई म्हणाल्या.
'हो ते झालेच. पण कसा करू?'
'म्हणजे?'
'म्हणजे तुम्हाला ते परत यावेसे वाटतात की नाही. यावर सगळा स्वयंपाक अवलंबुन आहे.



40. एक ग्रुहस्थ आपल्या डाँक्टर मित्राकडे गेला आणि म्हणाला,'मित्रा, मला शंभर रुपयांची गरज आहे,
देतोस का?'
डाँक्टर म्हणाला, 'माझ्याकडे शंभर रुपये नाहीत. पण मी तुझ्यासाठी एक काम करु शकेन.'
'कोणते?' मित्रानं मोठय आशेनं विचारलं.
'मी तुझी दाढ काढू शकेन. त्यासाठी मी शंभर रुपये घेतो.' डाँक्टरनं सांगितलं.



No comments:
Post a Comment